Angela Weisz
De winkel aan de Westermarkt 8 begon in februari 2019 met veel ambitie en dromen, toen nog onder de naam ‘Paloeloe’. Samen met een partner startte Joey de winkel, met het idee om de lasten te delen. “We wilden samen iets opbouwen, maar al snel bleek dat de samenwerking niet zo soepel verliep”, legt Joey uit. Na een jaar ging hij alleen verder, vastberaden om de winkel tot een succes te maken. De winkel ging sindsdien officieel door als ‘Tropische Winkel Westermarkt’. “Ja, dan komt er veel op je af. Meer dan je van tevoren kunt inschatten. Maar ik besloot door te zetten.”
“Ik wilde iets doen waar ik plezier in had.”
Voor Joey was het ondernemerschap een nieuwe wereld. Zijn achtergrond in de psychologie en uitvaartbranche had hem niet voorbereid op de uitdagingen van het runnen van een eigen winkel. Toch was de drang om zijn eigen pad te volgen sterker dan de onzekerheid. “Ik wilde niet in een vast stramien lopen, ik wilde iets doen waar ik plezier in had”, vertelt hij. “En dat vond ik in deze winkel.”
Niet zomaar een zaak
De Tropische winkel was meer dan zomaar een zaak. Het was een plek waar mensen producten konden vinden die hen herinnerden aan hun thuisland, een plek waar culturen samenkwamen. Het moest ook vooral een plek zijn waar mensen zich thuis konden voelen. “De winkel gaf me een extra dimensie, een band met het land van mijn ouders. Ik leerde zoveel over producten en culturen. Het waren niet alleen Surinamers die hier kwamen, maar ook Antillianen en andere mensen uit de buurt.”
De winkel werd al snel een onmisbare plek voor velen in Tilburg West. Joey bouwde een trouwe klantenkring op, mensen die speciaal naar zijn winkel kwamen voor producten die ze nergens anders konden vinden. “Ik probeerde mijn assortiment zo samen te stellen dat het unieke producten bevatte, dingen die je niet bij de grote supermarkten kon krijgen.” Maar ook al liep de winkel goed, het was zwaar werk om alles in zijn eentje te doen. Naast de producten konden mensen bij Joey ook terecht voor Surinaams en Antilliaans eten. “Bijna alles wat er aan maaltijden verkocht werd, maakte ik zelf. Dat kost veel tijd en energie.”
Een stap terug doen
Toen Joey een jaar geleden te horen kreeg dat hij ziek was, moest hij een moeilijke beslissing maken. “Ik heb echt een tijd stilgestaan bij wat dit voor mij betekende. Hoe ga ik dit aanvliegen? Er zijn zoveel ballen om hoog te houden.” Uiteindelijk besefte hij dat het niet langer kon. “Mijn conditie ging enorm achteruit, en ik voelde dat ik een stap terug moest doen. Ik moest erkennen dat het gewoon niet meer gaat.” Vooral voor zijn klanten vond hij het lastig om het nieuws te moeten meedelen. “Ik kreeg steeds complimenten van mensen, die zeiden dat ze blij waren dat ik hier zat en nooit weg moest gaan. In mijn hoofd dacht ik al van, je moest eens weten. Over een paar maanden is de winkel er misschien niet meer.”
“Je moest eens weten. Over een paar maanden is de winkel er misschien niet meer.”
De sluiting van de winkel is een verlies voor de wijk en voor Joey zelf. Hij heeft geprobeerd een overnamekandidaat te vinden, maar tot nu toe zonder succes. “Er waren wel wat partijen geïnteresseerd, maar door verschillende omstandigheden is het niet doorgegaan.” Als er voor het einde van het jaar geen overnamekandidaat is, zal de winkel definitief sluiten. “Tot dan blijf ik open. Maar als er niets verandert, dan moet ik er eind dit jaar mee stoppen.”
Voor Joey is de winkel altijd meer geweest dan een onderneming. “Het was mijn kindje, iets waar ik al mijn tijd en energie in heb gestoken. Ik heb met weinig middelen, maar vooral met veel tijd, iets moois opgebouwd.” Hij kijkt met trots terug op wat hij heeft bereikt, maar weet dat het tijd is om verder te gaan. “Verstandelijk weet je dat het goed is om te stoppen. Maar qua gevoel wil je doorgaan en blijven doen wat je deed.”
LEES OOK:
Henny is klaar met de bomen in zijn wijk: ‘Ademhalingsproblemen, jeuk en rode vlekken’
