Kees-Luc Simons
Jouw ontstentenis in jaren geweven
Rafelde niet weg
Maar sluierde een slijtend leven
Als silhouetten op vergeeld behang
Veroordeeld tot elkaar in de tijd
De kalender tuinierde de seizoenen
Telde de dagen en gaven onderdak
Aan hun vervlogen namen
Neergelegd in vaal verschoten inkt
Als mijn verleden kon spreken
Zou het zwijgen en kruipen
In de lijnen van mijn handen
Bijeenbinden en wegleggen
Kon ik geluiden niet
Jouw geur kon ik niet wecken en bevrijden
Bij het ontspruiten van het blad
Je bent in mijn dag van gisteren geprent
En angstig jou te verliezen
Neem ik jou niet in een lijst gevangen
Maar laat ik je stollen in mij.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
