Kees-Luc Simons
De dagen dat blaadjes
romantisch ruizelen
zijn gegaan,
Ik wandel somberend
in een wereld
vol vergrijzen,
In donkere dagen
die de ochtend
willen verijzen,
En hoor
de weggewaaide klanken
met de wind heengaan,
Ik wil het laatste blad zijn
dat de herfst
zou laten hangen,
In ongewisse
welke dwarrelende richting
te gaan,
Als flarden levenslied
over een moeder
hoog in de hemel bestaan,
Zo wil ik vallen
in een ruis waarin
een nieuwe lente is gevangen.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
