Kees-Luc Simons
Het land bleef wachten
Seizoenen deden hun ding
Die er woonden
Wisten van geen haast
Van de wereld alle tijd
De akker, met leegte gevuld
Liet water glimmen naar groen
Drie boerderijen waren een dorp
In een tijd die langzaam gleed
Waar eens huisjes gehurkt
Tegen wilgen leunden
Waar de stilte wolken kleurde
Het land met wind mee boog
Werd dorps stads
Boerenluchten verdwenen
Zelfs de vogels zochten
Een ander luchtruim
Om te hangen
Het asfalt dat heimwee verfoeide
En beton dat straatbeeld werd
Dan wordt het tijd terug te gaan
Ik genoot van een verdwenen stilte
Hoopte mijn verlangen te vinden
Net als een houten gulden
Maar het dorp
Bleef in mijn hoofd staan
Net als het gemis
Naar het geluid
Van klompen.
Ad Nouwens – Schrijversatelier
