Angela WeiszBlauwgeel Trappers-tenue aan, behendig op het ijs en al kauwend op zijn bitje is hij gefocust op het spel. Dát is hoe – op het hoogtepunt – de 2600 toeschouwers in IJssportcentrum Stappegoor de aanvoerder van het Tilburgse team kennen tijdens zijn wedstrijden. Een gedreven topsporter, zo beschrijft Max Hermens zichzelf, die ook zijn carrière naast het ijshockey uiterst serieus neemt.
Een kant die niet veel mensen buiten zijn persoonlijke kring te zien krijgen. “Ik ben op dit moment iemand die graag thuis is met zijn kleine familie”, vertelt Hermens. Naast zijn carrière op het ijs werkt hij bij Van Mossel Automotive, en heeft hij samen met zijn vriendin een hond. Hij geniet ervan tijd door te brengen met vrienden, maar in zijn vrije tijd zoekt hij vooral rust en ontspanning thuis, een contrast met zijn jongere jaren toen hij veel buiten de deur was.
Altijd dezelfde Max
Maar of hij nu tijdens een belangrijke wedstrijd op het ijs staat, of in zijn vrije tijd met vrienden is in de stad: hij blijft dezelfde Max. Hij weet om te gaan met alle hectiek rondom het ijshockeyleven en kan het verrassend goed combineren met zijn ‘normale’ leven.
Met zijn maatschappelijke baan, zoals Hermens het noemt, heeft hij goede afspraken gemaakt over zijn sportieve verplichtingen. “Ik heb vooraf duidelijk aangegeven dat ik een apart geval ben en dat ze daar ook voor moeten kiezen. Als jong persoon in een sollicitatiegesprek aangeven dat je niet flexibel bent, is natuurlijk heel vreemd.”
Ik heb vooraf duidelijk aangegeven dat ik een apart geval ben
Tijdens het off-season werkt Hermens fulltime, maar wanneer het ijshockeyseizoen begint, verandert dat. Hij zorgt voor een schema en communiceert duidelijk met zijn werkgever wanneer hij er wel of niet is. “Dan weten zij ook waar ze aan toe zijn.” Vooral wanneer de play-offs van start gaan, is het een groot gekkenhuis. Zelfs na late terugkeer van wedstrijden in Duitsland, staat Max de volgende ochtend weer vroeg op kantoor. “Er zijn wel eens momenten geweest dat ik heb gevraagd of ik een uurtje of twee later kon beginnen, omdat we pas om zeven uur ‘s ochtends aankomen. Als ik dan om acht uur moet beginnen, haal ik dat gewoon niet.”
Liefde voor ijshockey
Zijn liefde voor ijshockey begon al op jonge leeftijd, toen Hermens zes jaar oud was. Hij maakte kennis met de sport via zijn neef, en ook zijn familie vond dat ijshockey perfect bij hem paste. Hij begon met een stoel op het ijs, maar groeide al snel door naar de jeugdteams in Zoetermeer. Uiteindelijk vond hij zijn weg naar grotere uitdagingen.
Op zijn vijftiende kwam de kans om bij NIJA, het talententeam in Eindhoven te spelen, dat inmiddels niet meer bestaat. Daar bleef Hermens hangen, in stages en try-outs. “Het was een spannende keuze, alleen wonen en weg van huis op die leeftijd. Die periode heeft me goed gedaan, ik heb mezelf daar echt kunnen vinden.”
Ben je nog gelukkig, wat zijn de plannen?
Zijn route naar Tilburg Trappers kwam via coach Bo Subr, die Hermens al een tijdje in de gaten hield toen hij speelde in Zweden. Subr was bondscoach bij het Nederlands ijshockeyteam, het talententeam in Eindhoven en werd later ook coach bij Trappers. Hij zocht contact op met Hermens – is hij nog gelukkig, wat zijn de plannen? – en wilde graag dat hij kwam spelen voor het Tilburgse team. Hermens bleef na dat moment nog voor een jaar in Zweden spelen en sloot zich daarna toch aan bij Tilburg Trappers, een beslissing ingegeven door de wens om dichter bij familie te zijn. Na vier jaar was hij weer terug in Nederland.
In Tilburg voelt Hermens zich helemaal op zijn plek. Hij woont er al zeven jaar, heeft zijn werk, vriendin en een fijne vriendengroep. “Voor mij is het niet meer dan normaal dat ik hier ben.” Hij lijkt de juiste balans met zijn loopbaan en sportieve ambities gevonden te hebben. “Ik heb heel lang met ijshockey nog een ander doel gehad. Alleen merk je gewoon dat het lastig is met een importregel en een Nederlandse vlag achter je naam. Op een gegeven moment moet je dat ook realistischer gaan inzien.”
Open voor nieuwe kansen
Ondanks al dat balanceren blijft hij open voor nieuwe kansen, zowel op het ijs als in zijn carrière bij Van Mossel. Als er in het ijshockey ooit de kans voordoet dat Hermens een stapje hogerop kan doen, zal hij daar zeker over nadenken.
Voorlopig is hij nog niet van plan om te stoppen, daarvoor heeft hij het nog veel te goed naar zijn zin bij Trappers. “Zo nu en dan moet je bepaalde doelen wat aanpassen, want dan gaan er ook weer andere deuren open in je leven. Sommige deuren moet ik sluiten, maar soms laat ik ze op een kier staan. Op die manier houd ik alles een beetje in de gaten, en dan zie ik wel waar het schip strandt”, besluit Hermens met een grijns.
LEES OOK:
Trappers Off Ice: maak kennis met Bjorn Borgman
